Barbara Zawadzka

Barbara Zawadzka ur. w 1951 w Warszawie, ukończyła z wyróżnieniem studia na wydziale wychowania muzycznego w krakowskiej PWSM (1974), studiując jednocześnie fortepian (muzyka współczesna i kameralistyka pod kierunkiem A. Kaczyńskiego i akompaniament u Z. Jeżewskiego) oraz kompozycję w klasie K. Pendereckiego.

W latach 1972-76, jako członek zespołu muzyki współczesnej "lobo" koncertowała w Polsce, Holandii, Szwecji i USA, grając na fortepianie i organach elektronicznych; uczestniczyła także w Konkursie Wykonawców Muzyki Współczesnej "Gaudeamus" w Rotterdamie (1974).

Między 1983 a 1985 r. jako stypendystka rządu francuskiego odbyła studia uzupełniające w dziedzinie muzyki elektronicznej i komputerowej: w inagrm u P. Mien i J. Lejeune, w cnsm u G. Reibel i w Gennevilliers u J. Schwarz. W 1989 studiowała w ircam. Od 1980 wykłada w Akademii Muzycznej w Krakowie.

Za swoje kompozycje otrzymała liczne nagrody, m. in. w 1988 za utwór Greya na taśmę - II nagrodę na Międzynarodowym Konkursie "Ars Electronica" w Linzu (Austria). Dwukrotnie uzyskała wyróżnienie na Międzynarodowym Konkursie Kompozytorek w Mannheimie; jest również laureatką Ogólnopolskich Konkursów Kompozytorskich: w 1977 - I nagroda za Motyw przestrzeni na 9 skrzypiec, w 1981 - II nagroda za Stabat Mater na chór a cappella.

Utwory Barbary Zawadzkiej były prezentowane na wielu festiwalach w Polsce (m. in. "Warszawska Jesień") i w Europie ("In ventionen" w Berlinie, Musique en scene w Lyonie, Musique et Architecture w Boswil w Szwajcarii), a takze na Światowych Dniach Muzyki mtmw w Hongkongu.

Ważniejsze kompozycje: Motif of Space na 9 skrzypiec (1977), Quintette 4 + 1 (1981), Stabat Mater na chór (1981), Quartetto d'archi (1981), Divertimento na orkiestrę kameralną (1984), Medytacje na kontrabas (1984), Esperanza na taśmę (1984), Locus Solus Luminerus na fortepian (1984), Sources, spektakl na taśmę, 80 projektorów i 6 perkusistów (1986-87), Greya na taśmę (1987), Horizontal and Vertical Games na klarnet basowy, saksofon sopranowy, wiolonczelę, perkusję i taśmę (1993-94), Eolomea na harfę (1995), Monodram na skrzypce (1996), Aube... Soleil... na chór a cappella (1996), Tutti dla 6 perkusistów (1994); ponadto muzyka dla teatru, filmu i telewizji.

Greya

Utwór, którego tytuł ma wywoływać skojarzenia z odcieniami szarości, zbudowany jest z 5 części. Każdy z tych odcinków reprezentuje niemal obsesyjnie powtarzające się poszukiwania inspirowane przez kolor szary (grey). Nieprzerwana gama dświęków, kształtów i kolorów, z których każdy przedstawia sobie właściwy odcień, poszerza ciąg skojarzeń, wyzwala podróż wewnętrzną.

Utwór powstał w roku 1987 w Studiu Eksperymentalnym Polskiego Radia w Warszawie przy współpracy Ewy Guziołek-Tubelewicz i wykorzystuje dświęki pochodzące z różnych śródeł: konkretne i instrumentalne, powstałe przy użyciu syntezatora dx7, wspomaganego przez procesor cx5m i komputer MacIntosh, a także głos ludzki, odgrywający bardzo istotną rolę w tej kompozycji.

Premiera utworu odbyła się w kwietniu 1988 na Festiwalu Muzyki Współczesnej w Poznaniu. Został on również wykonany na Światowych Dniach Muzyki w Hongkongu. Był nagrodzony na "Ars Electronica" w Linzu (Austria), a także wyróżniony na konkursie radiofonii Rostrum w Norwegii.