Silvia Lanzalone

Silvia Lanzalone ur. w 1970, w 1989 ukończyła studia w klasie fletu Enrica Renny w konserwatorium w Salerno. Jej nauczycielami na kursach mistrzowskich byli Roberto Fabricciani, Severino Gazzeloni, Maxence Larrieux, Annamaria Morini i Jean-Louis Petit. W 1992 uzyskała dyplom trzyletniego specjalistycznego kursu fletowego, który prowadził Peter-Lukas Graf w International Academy of Music "Lorenzo Perosi" w Biella (Włochy).

Od 1988 wykonuje muzykę współczesną, doskonaląc także swe umiejętności w dziedzinie kompozycji. Uczestniczyła w kursach i seminariach Franco Donatoniego i Salvatore Sciarrina, a także w specjalistycznych kursach muzyki elektronicznej w crm w Rzymie i Centro Tempo Reale we Florencji. Studiowała też kompozycję eksperymentalną u Mauro Cardiego i muzykę elektroniczną u Michelangelo Lupone w Konserwatorium A. Caselli w L'Aquila.

W 1999 otrzymała przyznawaną przez Federazione cemat nagrodę kompozytorską "Quarant'anni nel 2000" za projekt teatru muzycznego dla dzieci, wykorzystującego nowoczesną technologię muzyczną i live electronics. Od 1994 współpracuje z Istituto Gramma w L'Aquila, obecnie także z crm w Rzymie. Ma w dorobku liczne dzieła kameralne i elektroniczne, wykonywane we Włoszech i poza granicami kraju.

Rhysmos, dźwięki w ruchu na systemy real-time

Rhysmos, dźwięki w ruchu na systemy real-time (1998) - akustyczna atmosfera tego utworu zainspirowana została atomistyczną filozofią starożytnej Grecji, czego wyrazem jest słowo oznaczające ruch: rhysmos. Ątomon (to, co jest niepodzielne) to cząstka pozbawiona wagi. Nieskończona liczba różnego rodzaju atomów wciąż się porusza, łącząc się i dzieląc, układając się w skomplikowane kombinacje, tworząc rozmaite ciała. Muzyczna idea to zmienny materiał dźwiękowy w stanie ciągłej ewolucji. Kompozycja wymaga wykonawcy, obsługującego systemy Mars (iris) i Fly30 (crm) za pomocą sdp - Sonorous Drawing Plane. Elastyczność wykonania zależy od elastyczności wykorzystanego software'u. Irytująca dialektyka ruchów wykonawcy, narzucających kształt brzmieniowy dzieła, oraz sztywnych praw konstrukcyjnych, tworzy metaforę skończoności wszechświata. Długość utworu jest zmienna.

Silvia Lanzalone