Johannes Goebel

Johannes Goebel ur. w 1949. Zanim zainteresował się muzyką elektroakustyczną, grał w zespole muzyki improwizowanej i konstruował nowe instrumenty z drewna i metalu. W 1977 rozpoczął studia nad muzyką komputerową w Center for Computer Research in Music and Acoustic (ccrma) w Stanford University.

W 1986 rozpoczął prace nad "Computer Music Currents", pierwszą na świecie serią płyt kompaktowych poświęconą tej muzyce (wyd. Wergo). W 1988, wraz z Maxem Matthewsem założył ideama, Międzynarodowe Cyfrowe Archiwum Muzyki Elektroakustycznej. W 1992 prowadził zajęcia poświęcone muzyce elektroakustycznej na akademii muzycznej w Grazu (Austria), w 1996 kierował ccrma w Stanford University. Jest twórcą i szefem powstałego w 1990 Instytutu Muzyki i Akustyki w zkm w Karlsruhe.

Apres les Grands Tours

Utwór Apres les Grands Tours (1993) został skomponowany na festiwal "RomaEuropa" 1993. Podtytuł festiwalu, "Grand Tour", nawiązywał do roli centrum artystycznych pielgrzymek, jaką odgrywał Rzym w XVIII i XIX wieku. Odwracając i rozszerzając ten temat, w swojej kompozycji wykorzystałem dźwięki nasuwające na myśl inną Grand Tour tysiąclecia, która, przekraczając Alpy, zapoczątkowała europejskie kontakty Północ - Południe.

Kroki, dźwięk dzwonu i tekst z Germanii Tacyta są tu jedynymi akustycznymi reminiscencjami. Korzystam z włoskiego przekładu Tacyta, dokonanego przez Annę Clementi. Podkreślone fragmenty pojawiają się w różnych miejscach utworu.

Ora si narra che i Camavi e gli Angrivari siano immigrati nel territorio dei Brutteri, dopo averli scacciati e totalmente annientati, in lega con le altre genti vicine, sia per l'odio causato dall'arroganza di quelli, sia per che attrati dal miraggio della preda, sia per una certa benignita degli dei in favore nostro. Infatti, gli dei non ci tolsero nemmeno lo spettacolo della battaglia. Dei Brutteri caddero piu di sessantamila, non in virtu delle armi e dei dardi romani, ma, cosa veramente magnifica, caddero per offrire diletto al nostro sguardo. Oh, preghiamo che rimanga e si conservi i popoli stranieri, se non l'amore per noi, almeno l'odio fra di loro, dal momento che, sovrastando all'imperio la minaccia dei fati, nulla ormai di piu prezioso la fortuna puo procuraci che la discordia dei nostri nemici fra loro.

W cytowanym fragmencie Tacyt opowiada, jak bogowie zwolnili go i jego żołnierzy od konieczności zabijania wrogów: zastąpiły ich w tej roli sąsiednie plemiona. 60 000 ludzi zginęło bez udziału Rzymian. Tacyt konstatuje, że nic lepszego ponad taką nienawiść między wrogami Rzymu nie mogło się zdarzyć w tak trudnych dla imperium czasach.

Johannes Goebel